Cold land in the middle of summer

Feed my dreams......

Satisfy me.......

Do not control me.....

But do it when I'm losing my mind.....

Let me go...... but do not go too far......

Leave me but don't forget me......

I wont say it anymore.... i dont want to... but as time comes..... i still do.....

It there any way to get out of here?.....

Can somebody remind me how i survived the days when i haven't met you?

When it still feels like you're just inches away from me.....

Why do i still feel it? Why do i have to ask?

I'm not the man that i used to be. And it hurts my soul so badly...

You...... did..... like..... what i did......

Promises said... promises that i once marked and embossed deep inside me......

How am i supposed to move on?

It hurts.... so..... bad......

So bad....

So damn unimaginable pain.

Get out.... get out.... we need to get out of here......

Help me get out of here....

15minutes

Matagal ba yun?

5 minutes na kain at eto wusulat konti.
2 days kmi wlang pasok August 26 at 27.

Kahapon nakapag practice ako ng tennis mga alas 2:30pm ako dumating dun sa court.
Dun ko lang nlaman na ung datong schedule na 12:00-2:00 sarado ang court ay gnwa na palang 4:00pm ang bukas. Gawa daw nung pagnanakww ng tarpulin ng mga dayong basketball players.

Badtrip. Kakabwisit tlaga mga players na wlang matinong isip. Namemerwisyo pa. Goodwill tennis club nga ang nagpapatakbo halos ng court na yun eh. Dapat kasi tennis n lng talaga yung court na yun at wag na nilang gawing multipurpose.

Nag message si mary kanina sa facebook kp. Wow. Un pala tinanung nya lang kung bakit ko ni like ung status nya. Eh medyo bd news kc ung laman. Sagot ko lng "huh"? Sabay unlike ng button. D ko alam kung reflexes ko n lang ba talaga ang mag like ng something sa wall ng may wall.

15 mins.

15 minutes lang ang break ko. Hopefully makapag tennis pa mamaya.

Where I go I just don't know.......

Where i go i just dont know.
When i find my piece of mind.....
Im gonna give you some of my good time....

Hindi ko alam....
Lagi ka na lang nasa aking isipan......
Dwpat mag ttennis ako kanna umaga kaso hindi ako nakatulog nanaman kagabi ng maaga.
Paikot ikot ka sa isip. Hindi na ako makahinga. Hindi na makahinga kapag naalala at nababasa ang ilang blog mo at masakit pa dun ay hindi ako yung taong binabanggit mo.....

Hindi na tayo magkakilala ulet. Totally strangers.....

Hind
Nanaman nakatulogat na late naman ako sa trabaho. Yung conflict sa pag balance ng responsibility at value ng work ko. Ewan ko ba. Nahihirapan nanaman ako ngayon. Gusto kong magbago. Gusto kong mahanap ang will ng katawan ko na magkaron ng disiplina.

Nung isang gabi, napanaginipan ko ang isa sa mga babaeng crush ko noon pa. Magkayakap kami. Sobra akong namangha sa detalye ng bahay ko sa panagini na iyon. Sobra syang mukhang totoo pero ang sabi ko lang sa kanya ay "hindi ako makapaniwala na mangyayare ito, no, never in my mind"........

Alam ko sa isipan ko although gustong gusto ko ang eksena at ayaw ko pang mawala, alam ko mismong panaginip lang iyon. Walang direksyon kundi ang will ko. Sananga lang talaga kaya nya akong mailigtas sa sarili kong bangungot. Sarili kong impyerno. Mga kalaban kong anxiety, at depression. Heto nanaman ako ngayon, kinakabahan sa mga susunod na mangyayari. Sa susunod na reaksyon. Sa gagawin kong solusyon sa mga  susunod at nagaabang na problema.

Kaht sino ngayon pwedeng subukan na hikayatin ako at i inspire sa buhay. At ipa realiz ulet sa akin na hindi ganito kahirap. Alam ko rin yun sa sarili ko. Minsan natatawa ako noon sa mga tao sa pag react nila ayon sa mga sinabi ko habang salita lang yun sa akin, pwede mong tanggapin, pwede mo rin i ignore..

Pero bakit ba ganito? Ang kalaban ko ay ang sarili kong mga alaala. Ayaw ko nang ma miss sya, gusto ko nang tuluyan na mawala ang nadarama sa kanya. Ganito na ba talagw ako ka hopeless? Kailangan ko na bang lisan ang lugar na ito? Hindi ko alam. Walang makatuling sa akin ngayon. Wlang makapunta sa bahay para ibsan ang napapagdaanan at takbo nhg isip ko. Mga braso ko'y gustong gumalaw. Gusto pumalo ng bola. Gusto patuyanan gamit ang lakas ko upang madaliang makita ko sa sarili ko na hindi lang ako hanggang dito.

Gisto kong makahanap ng saya. Yung saya na walang expiration date. Walang katapusan o walang pangangamba. Yung with someone na makaka hold on ko at hindi matatakot sa susunod na mangyayari. Ayaw na ayaw kong masabi sa sarili ko na ako'y duwag. Maraming bese ko na rin napatuyanan sa sarili ko ang tindi ng abilidad ko kapag ako'y nag rrage.

Ang blog entry na ito ay punong puno ng

Pag aalala
Depression
Frustration
Stress
Self pity

Pero sinulat ko ito pagkat gusto kong labanan ang mga ito sa sarili ko.

Hirap na hirap ang kaluluwa  ko ngayon.........

Gusto kong makagalaw.

Gusto kong makagalaw......

Huwag mo akong iwan

Wag mo akong iwan......

Yan na lamang wng nasasabi ko sa.........

Sarili ko. ...

Kaluluwa'y wag sanang lumayo....

Sarili ko na lang ang hindi mangiiwan sa akin sa huli.

Kung marinig mo ang sanhi, maaring mairita ka.
Pero kung malaman mo ang dahilan, maari pang maintindihan mo.

Madalas sa pagsusulat, mas nagamit ko pa nga itong tablet sa pagsulat ng blog kaysa sa proposals at quotations.

Gusto ko lang din mai express ang mga bagay na tumatakbo sa isip ko. Gusto ko maging mapayapa.
Gusto kong gaein ang mga bagay na ito para hindi ako lisanin ng aking pagkatao.
Ganito ako ngayon, wala akong clue kung sino ako bukas. Although kilala ko naman sarili ko.....

Ngayon, ayon sa experience ko, lahat talaga ng mga tao ay nagbabago. Hindi ko rin masisisi ang sarili ko.
Hindi ko rin masisi ang sarili ko nung marinig ang boses nya sa cellphone at ramdam na ramdam ang pagka wala ng nararamdaman sa isa't isa.

Itong mga nakaraan masyado kong naramdaman ang pagka balisa. Kalungkutan at sakit habang naalala ang mga ginagawa namin noon. Mga lugar. Sabi nga ng blink 182, "i hate all those love songs on the radio, always it is there to remind an oversensitive guy that he s lost and alone".

Wag mo akong ulet dalhin doon. Infact sya naman ay sanhi din ng pagkalungkot ko noon.

Isa sa mga dahilan kung bwkit ang lakas ng loob ko na manligaw noon ay dahil din sa mga nakaraan na kasablayan ko sa relasyon. Noon 3years ago, gusto ko din patunayan na hindi ako ganun ka desperado para bumagsak sa hindi karapat dapat na babae at minsan ay medyo parang almost manggagamit. Yep, siguro hindi na nya ako dinalaw dahil sa hiya na hindi nya na nabayadan ang hiniram nyan pera sa akin noon na pampaayos daw ng bahay nila na na ondoy. Si richelle. Ayun, naalala ko pa pangalan nya.

Bandang huli, isasara na lang ang pinto ng kwarto ko. Mangangarap ulet ng babae na hindi ko pa nakikilala. Yayakapin ang unan at saeabihin sa sarili na hindi a ito ang huli. Bata pa ako. Nasa linya pa rin naman ng kabataan kahit papano.

Sabi nga ni sir jojo, nasa pagdadala yan.

Maggigitara, mag ppretend na may nakikinig habang ako lang at sarili ko ang nasa bahay.
Wal nang iba. Wala nang iba. Wala nang ibang makikinig minsan sa pagkakataon. Minsan walang matawagan. Minsan madalas walang load. Wala din internet. Minsan brownout in. Gitara na lang at sarili. Mas okay na yun minsan. Safe ako sa sarili ko. Hindi nya ako sasaktan. Hindi nya rin sana ako iiwan.

Sarili ko na pang. Sarili ko na lang sa huli.

Itutulog ko na lang ito at mangangarap sa paggising ko, makta ko ang sarili ko sa......

Iyo....

-ram

Aso ba sya? !!!!Bakit? Hindi ba halata? :D

Breaktime ko ngayon. Kakatapus ko lang kumain ng gintaan isda nila ate emer. Usually umuuwi ako ng bahay para magpahinga. Matulog. Pero ngayon hindi muna ako uuwi.  15 mins nanakakaraan mula nung nag punch out ako sa bundy clock.

May aso na nakakairita. Paikot ikot dito sa canteen at pumupwesto sa tabi ng kumakain naparang nanghihingi ng pagkain. Badtrip naman kasi ung may ari ng aso na ito hindi na lang iuwi sa kanla at talian. Aalaga alaga ng aso hindi naman pinapakain. Pagala gala pa. Everytime na lumalapit sa akin ay dini destruct ko ng upuan para umalis.

Parang kagaya ng mga taong nakakabwisit. Lagi na lang nang eestorbo ng kapwa. Pero mas malala pa sila sa aso na ito. Tao sila pero ugaling aso. Kahol ng kahol. Naninindak ng naninindak. Anu ba gusto nilang patunayan? Kung sapakan lang dn edi magsapakan kami. Ang style kasi ay kumukuha ng kakampi at bumabalik 4 na sila at ako isa lang. Tsktsk nakakaawa hindi ba talaga nya kayang makipag boxing sa akin ng mag isa? Well hindi rin naman boxing ang gagawin ko sa kanya kundi Close Quarters Combat. Patataubn ko sya sa lupa at tuturuan ng leksyon. Leksyon na matutong rumespeto ng kapwa (although hindi naman talaga sya kapwa dahil isa syang aso)

Badtrip kagabi nakalimutan kong i press ang save button nitong blogger app ko. 1 blog lost. Well I've learned that lesson kaya ngayon i ssave ko na eto na. Pipindutin ko na ang save button as in now na......

Byaheng korea. More seats availlable

Mag iisang taon na simula nung nag aaya ang ate ko at ang asawa nyang si Leo. Isang canadian.

Maganda daw dun at malakas ang internet. Isa sa mga bansang nauuna sa technolohiya. Pag iniisip ko yun, na eexcite nga ako e.
64 mbps daw ang speed ng internet doon. Di gaya dito sa pinas 763kbps (wala pang 1 mbps) :/

Mga prettyng koreans. Yeah! Gusto na sila ma meet!! Hehe

Medyo na babagalan nga lang sa akn ang ate ko sa pag asikaso sa korean language school. Wla pa kasi akong eraps. Nahihiya din akong sagutin pa nila ate y g schooling ko sa ngayon na hindi na nga ako nakakatulong kila mama sa bayarin. Minsan minsan nakakapag padala ako. Minsan nga lang yun at dame pang katumbas na sacrifice. Not to mention yng galit ng kasera ko.

Ganito lang buhay ko. Tennis sa umaga na medyo naudlot nga talaga itong mga nakaraan.
Office, gps, cctv, pagiging supervisor, gawa ng proposal. Bili ng gamit pc sa office at iba pang gadgets. Assist sila pastor sa pag operate ng projector. Church. Badminton. Kain. Tulog. Games, puyat, cobra. Ikot ikot dun.

Pero actually puro destruction ako itong mga nakaraan. Pano naman kasi hindi ko rin naman bastamg maiaalis sa sarili kong ma miss ang ex ko. Naiisip ko pa rin sya.

Ahm sa blog na ito dahil nai share ko na kila ate ung URL ko, hindi na malabong mabasa nila eto. Pero ni cconsider ko naman talag ang byaheng korea na ticket ko y  sa new life na gaya ng tinatamasa nila doon. Depende rin siguro sa klase ng work. Pero sabi nmn nila kht factory worker lang dun ay maganda ang kita.

Mejo hindi rin pa ako confident sa sarili ko dahil maliban sa tagalog, hindi talaga ako sanay makipag usap ng obang language. Kahit nga english ay nauubusan ako pag kausap ko ang asawa nya e. Which turns out na parang ayaw ko makipag usap sa knya. Actually na bblanko lang ako.

Gusto ng mga kaibigan ko na sumama doon. Gusto nilang makuha din opportunity. Nag chat nga kami ninate kanina e. Sinabi ko sa kanya kung okay lang ba yjn. Ang sabi naman nya ay ang mahalaga, ako ang makapasa muna sa exam. Sana nga. Pero aaral muna ako.

ehem, mukhang need ko na rin ng korean chatmate ;) like ko yan. Hehe great idea, hihingi nga ako kay ate ng ka chat mamaya hihihi. :-)

10 more minutes before time.

Technology qng buhay ko. Yun nga ang dahilan kung bakit ako nakakuha ng position ko at ng respeto mula kila Tennis Master. Sa akin sila umaasa ngayon pag tungkol sa computers. Ilang beses na nga nila gusto magpa tutor sa akin e. Naka ilang session na rin ako ng pag conduct ng seminar sa android. :)

I really love computers. They a only ones that never let me down. Maliban lang kung bumigay ang hardware. Hakhakhak.

Have to go n ulet for now. Bbye! :-)

Ram

Nasa jeep

Nasa jeep ako ngayon. Kakapagod maghanap ng mabiilhan ng widows installer. Hindi ako nakapag tennis ngayong araw na ito. Mas pinili ko kasing mag prepare sa pagpunta sa bahay nila mam gloria. Konting kikitain. Okay na rin ito atleast may solbi ang araw ko.

Kanina on d way bago sumakay ng bus papuntang cubao, dumaan muna ako sa barangaynat nireklamo yug siga kagabi. Nung inaalam nla yung bahay ko ayun, ginamit ko google earth :-)

Bilib pa nga sila sa tab ko e. Okay naman atleast may record na yung gago na yun dito nka blotter na sya. Kilala pala ng mga tanod at ang payo pa nila sa akin ay isumbong sa tatay ung adik na yun.

Tulog sa umaga, nananaginip sa gabi.

Hindi ko alam kung bakit mas ganado akong mag sulat ng blog kapag andun ako sa canteen. Iba lang din kc talaga ang ambiance kapag may mga tao sa paligid na busyng busy sa kanya kanyang buhay.

Organito siguro, andun yung crush ko? Haha joke lang.

Iba rin kc ang inspirasyon kapag konti lang ang oras para makapag kwento. Halimbawa, 30m minutes lang ang pagkakataon para makapag kwento or sosobra ako sa breaktime. Hehe

Ilang gabi na rin akong hindi nakakapag puyat. Lalo na nung nagsimula akong mag tennis :-)

Sa katunayan nga hindi na ako napuyat kagabi kc gising na ako ng 30hrs. Hahaha natapus ako maglaro ng deus ex 6am adik noh?

Na miss ko rin kc talaga yung game na yon tagal ko nang hindi nalalaro e.

Kaninang umaga, deretso ligo at naglaro na kami ni Aron ng tennis sa goodwill tennis court. Sarap kanina kc first time namin makalaro ng doubles. Hehe nakakahiya pa rin nga ang palo ko e. Nawawala pa rin sa direksyon. Peri atleast nakakapag continental service na rin ako kahit papano (wala bang congrats jan?) Hehe. :-)

Natapus ang session nung nag open na yung kabilang court at umalis na sa game namin si arvin (bagong kakilala namin sa tenjis kanina lang) anlufet nya nga mag 360 habang napapa spin nya pa yung bola pataas kapag nagkakataon na sibrang lapit sa katawan nya yung balik ng bola. Astig!

Naalala ko nga si bryan kanina after ng mga ilang paloan namin sa rally ay nag sshadow smash sya habang kinukuha ko yung ball. Sabi ko sa kanya "nakakainip matutunan noh?" Sabay ngiti. Gusto ko na kasi matutunan yun. Kanina din after ng doubles nag try ako mag walling ulet may lumapot na isa pang mama at as usual tinatanung nya ulet kung papano ang grip na ginagawa ko. Same lang din naman sila ng sinasabi: ilapag ang racketa sa lupa at kunin. Ung position ng pagkuha habang nakalapag ay ganun daw dapat ang pag grip. Hindi ko pa kasi ma perfect, yjng amgle ko sa walling ay palaging paiba iba ang direksyon. Tntry ko ulet yung sinabi ni boss art na parang pa-kutos nga daw. Dapat may follow through, may konting slice. Yun, tntry o ulet at medyo nakukuha ko na :-)

Ang sarap mag tennis, lalo na at ang mga players doon sa court ay mga pro. At ngayon, 4 na kaming mga newbie sa game. Si Bryan, ako, si Aron at ang pinsan ni bryan na si France (bagong friend namin kanina).

Nangangarap akong maging magaling na tennis player someday. Mga ilqng years pa ng practice kc ang ni rerequirw ng game na yun lalo na sa akin. Matagal kasi ako matuto pero pag natutunan ko yan hehe weeeew! Saya ko siguro nun!

Umuwi kami ni aron kanina bago mag 11am,  bale 4hours dn kami nakapag laro. Grabe di ko nga namalayan yun. Hehe. Lagi lang kasing 6am to 7:45 ang game namin. Kaya kanina medyo matagal :) enjoy. Dapat nga babalik pa kami ni aron doon. Dapat iidlip lang ako ng 30mins. Sobrang i it kasi nung naglakad kami pauwi. Plus wala pa akong tulog at gutom pa. Nagmadali nga lang ako kanina makapag prepare ng food kasi nasusuka na ako sa gutom.

Nananaginip ako kaina habang mataas pa ang araw.

Nagising ako 2pm at nisip ko hindi na lang muna bumalik sa court. Sayang nga e nangako pa man din ako kila bryan na babalik kami. Kaso antok na antok ako kanina. Yung antok na rare na talagang tamad na tamad ako at gusto ko lang matulog. Nga pala ang daholan ng pag babakasyon namin ngayon ay dahil sa holiday. Di ko nga sure kung anung holiday e basta holiday. :)

Tulog ako ulet.

Nagising naman ako nga 7pm. Woah angsarap ng tulog ko na yun!

Ininit ang kanin sa rice cooker, nag request kay mam mariter ng load sa globe tattoo at naghugas ng pinggan. Mya mya ay kumatok si Aron at pjnalaro ko na sya ng Deus Ex.

Sa sobrang hina ng signal ng globe dito ayun lumabas muna ako para magka signal nang may dumating na badtrip na dati ko pa xang nakaka badtrip. Nag parinig ng nagparinig hanggang sa napuno ako sa galit at kinuha ang kitchen knife at hinamon sya. Kasi bago pa ako makalapit ay pinigilan na ako nila ate fe, nanay ni aron na si ate mila at si shane. Hay naku. Mas nakakabadtrip yung badtrip na gusto mong manapak pero naoigilan. Tsktsktskkkkkkkkkkkk. Okay lang, may libreng yakap naman. Wla pa nga akong ligo e. Awwwww kakahiya.

Gusto ko na ngang mapatulog yng tao na yun for good eh. Yung tipong hindi na xa magigising.

Mula sunday, ngayon, at bukas ay walang pasok, bale 3days ko nang hindi nakikita si girl number four. Haha. Miss ko na ang pagka cute at mabango nya. ^_^

Nananaginip din ako pag nakikita ko sya. Panu naman, hindi talaga ako pwede sa kanya. Masyado na akong matanda. Halos kasing age ko nga kuya nya e. Ilang beses ko nang iniiwasan na pansinin sya kaso badtrip din talaga ako sa sarili ko, nagkaka crush pa rin ako sa knya. Tsktsk.

Kakina rin ay gusto ko talagang maka connect sa internet. Pahamak kasing signal ng globe yan e. Napaaway pa tuloy ako.
Gisto kong maka connect sa internet. Gusto kong ma view kasi yjng mga updates at messages sa akin, may nag rerequest na ayusin ko ng pc. Bukas, iniisip ko nga kung tutuloy ba talaga ako. Or gusto ko rin kasing mag relax.

Nag text si Mary sa akin kanina. Ppunta daw sya dito sa 25. Di ko pa nga sure kung anu possible na gawin ko or gawin namin. Hindi ko pa rin alam kung anu mga paguusapan namin at kung papano. Or baka yun na ang huling pagkikita namin dahil baka kukunin nya lang mga gamit nya at yun, bbye na. Hndi ko alam. Wala pa akong clue. Hayyz.

Gising pa ako ngayon. Pero nagsisimula nang managnip. :O

Hanggang sa muli.

-Ram

Girls and gals

Okay so medyo napaspasan ko na ang pagiging mapapapaniwala natin sa mga himala or sana kahit papano napakinggan mo ako. Hakhak.
So hindi ganun yun, hindi ganun yun (hindi naman ito tungkol sa pagiging negative okay?).

Kasi....

Girl number one.. "nirereto ba naman ako ni tito sa barkada niya e ang tanda tanda na nun"
(Sa yahoo mesenger, sya naman itong kamustw ng kamusta sa akin) rated bwisit number one

Girl number 2.. "wala na kaming contact, pinutol ko na rin kasi, nagsave ng phonebook at nagpalit ng number. Hakhak -ram"

Girl number 3... only to find out puro pautang lang pala ang silbi ko sa kanya, tsktsktsk

Girl ko, 3 words, wala na kami.

Girl number four, laging mabango at nasa harapan ko araw araw.
....
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.....
Nagpapapwnsin ako sa kanya, dati ko pa naman sya gusto at alam naman nya yun. Kaya nga alam na alam nyang hindi ko sya matatanggihan kapag may favor syang hihingin sa akin e.

Hayyyyz hindi ko alam kung anung benefit nun sa akin. Wasting my time sa mga walang ka kwenta kwentang bagay. Yun girl number 3 nga e. Hayyyzwait lang naaamoy ko nanaman ang nakaka addict na perfume ni four. Tsktsk. Si girl number 3, wala muna pansinan. Yep antanda na kaya rin nya sa akin.

Gumagawa ako hg blog habang si aron na assistant ko ay nag ggames. Sa kaliwa ng round table na ito sa canteen ay nakaupo si kisses at sa kaliwa nya ay si crisel.

Si kisses, nag ccellphone.

Ubos nanaman ba ang oras?

Grrrr nag aksaya nanaman ba ako ng ilang segundo ng buhay ko?

Pwede rin ba kayang hindi ko sila isipin? Kung ganun, bigyan mo nga ako ng matinong girl na makakapagpa bago ng takbo ng utak ko?

Tsktsk,

Girls and gals.

Cape, Kape, Caffe

Hihigop na lang muna ako nang kape.

Srrrrrrrrp. Shluuuuuuuurp.

Pasensya na maingay talaga ako uminom ng kape. Hind ko kasi mapigilan.
Gusto kp ma enjoy ang init at tamis at pait ng kapeng ito.

Gaya ng buhay ko. Masaya habang may kasabay na sakit.

Gustong maging manhid. Gusto ring makaramdam.

Gaya ng pait ng nadarama ko ngaun. Somehow gusto ko rin ito.

Sandali lang. 4 minutes pa bago matapos ang breaktime! Gusto ko lang mai share pa ito.
Gusto kong mag concentrate.

Hmmmmmmm langhap ng oxigen labang inilalabas ang init ng kape.

Paikot ikot ang buhay ko.

Kanina nabanggit pa dito sa canteen ang pangalan ni menuel na namatay na. Paborito daw nya yung kanta na tutugtog sa radyo.

Sa palagay ko ampanget naman kung susuko na lang din ako. Pero ano kaya? Nope, ang pagpapakamatay ang pinaka malalang kasalanan sa Diyos. Deretso impyerno un sigurado.

Wait lang 5 mins tawad pa pwede di ko pa naman na uubos ang kape ko e.

Add ng image, edit sa photoshop express.

Hayyyyz. Gadgets. Buhay ko. Mas maigi talaga dito. Ako lang ang masusunod. Ako lang ang gagalaw. Wala aasahan. Walang sasaklolo kundi si google. May tanong ka? Google. May problema ka? Google. Hind mo na kaya? Jesus. :-)

Kung bakit kung kelan pang nagkahiwalay kami ni Mary ay tsaka pa ako nagka time sa church ulet. Bindings ba talaga ang pagsasama namin ng hindi pa kami kasal? Conflict lang naman talaga noon ayy yung minsan lang kami nakakapag kita sa loob ng isang buwan kaya napagkasunduan namin na maging magkasama sa bahay ng almost every weekend. Parang sa kanya na kasi ang simba ko kaya sarili ko lang talaga ang masisisi ko.

Pero pano yun? Masaya nga kami although. Pero wala si God na namamagitan sana sa amin dahil hindi namin sya inaasikaso. Hindi namin siya binibigyan ng panahon.

Kape ulet... ay wala na pala.. hehe.
Nauubusan na rin ako ng dahilan.

Kailangan mag move on. Kailangan labana ang sarili.

Hanggang sa muli! Dami pa akong need na gawin. :-)

Panu kaya kung hindi namatay sa story si Jack ng Titanic?

Ayon sa karanasan ko...

Uhm.... Uhmmm. Uhmmm.


Hakhakhakhakhakhak

Hindi mo talaga pwedeng paghaluin ang tubig at langis.

Ang toyo, ang toyo, ay toyo.

Bakit ba kase masyadong nai- insist sa ating mga pagiisip ang pagiging happy go lucky kgya ni Jack Dawson?
Na tipong mga imposible ay posibleng maging posible? Naniniwala tayo da mga himala na meron dito sa mundo na nagiging advantage natin kono sa mga bagay na wala pa sa atin.

E hindi nga talaga yun ganun. One must or have to work on something para makuha ang kanyang hiling.
Walang shortcut. Walang tama sa lotto (e kasi nga ilan lang mga nakakatama dun).

Si Rose, ang ganda nya. Lalo na sa character. Only to find out last last month ayon sa internet. Siya daw ay nukb hater ng "My heart will go on" song na soundtrack ng movie nila. Tsktsk. Which makes me realize more na andame dame talagang misteryo sa mundong ito. Lalo na sa mga lihim ng mga tao. Well hindi naman natin yun kasalanan. Hindi rin nila.

Kakatapus ko lang mananghalian ngayon. Medyo binilisan ko kahit na tumatama sa ipin ko ang mga matitigas na buto ng bayabas na inihalo sa sinigang na baboy ni ate Emer na ina ng ka officemate ko na dating kong trainee na kung tawagin ko ay Sam Pinto sa kakasagot nya sa akin ng "bakit?" everytime na may sasabihin ako or i rerequest sa kanya.

Kagabi kakatapos ko lang mag upload ng recorded video ko sa youtube. "The Only exception" ng favorite band ni Sam (kisses).

Wala nga eh! Yan ang madalas kong sabihin sa sarili ko ngayon umaga hanggang mamayang gabi yan.

May mga taong hindi at wala at imposible talagang mag care sa atin kahit na alam pa nila na iniexpect natin sila.

Nung magpapakamatay si Rose, dumating si Jack for help. Nababaliw na sya nun. Ayaw nya ng pera. Ayaw nya ng kayamanan kung kapalit naman nun ay ang habambuhay na pagkakulong sa pagiging asawa ng isang taong hindi naman nya mahal.

What if tayo naman ang nasa side nung bad guy? Mdaming pera. Nakukuha lahat halos ng gusto hya. Sya yung winner dahil may pambayad sya. May bodyguards, etc. Tapos ang isang babae lang pala ang makakapag pa frustrate sa kanya? Badtrip yun. Sya nga nag provide nung diamond ring eh. Hakhakhal

Kung hindi namatay si Jack palagay ko, naghiwalay din sila sa part 2 ng titanic (malay mo sumakay ulet sila sa palubog na titanic) hakhakhak.
Pero that time ibang titanic na yun. Titanic ng relasyon. Buhay mayaman si Rose, dugyutin si Jack. Easy go lucky. Hindi sya magsisikap for sure. Alanganaman mag highschool pa sya? Mag college kaya? Even though, for sure isa sa kanila ay mapapagod.

Virgin si Rose or maybe ilang days or years or century nang walang sex life. Kaya nung may pagkakataon sila ni Jack habang may excitement ng "the chase". Ayun may nangyare na sa kanila. Yep hindi malabong mangyare yun.

Sobrang passion. Sobrang inlove. I think it is not just love at first sight. Yun ay love at the moment. That magical rare moment sa buhay. Very rare indeed. Yep i assure you it is very rare hahaha.

Dahil minsan lang mangyare yun. Susunod na araw na oras na minuto, wala na.

Wala na rin ang pag ibig.

Wala na rin ang paghahanap.

Wala na rin ang pag ddrawing

Mawawala na rin ang musika.

Wala na rin ang pagka sabik sa isat isa.

Im sure babalik si Rose sa buhay sosyal nya

At babalik si Jack sa buhay na malaya at masaya siya.

Sometimes people are meant to be who they are.

Even if they try to change themselves just for the sake of one person's dream, one will become tired.

Oh yes it is. Yes it does believe me.

If they survived from that ship, they won't survive the relation"SHIP".


-ram

Did I learned something out of it?

August 13, 2012 12:58pm.

Dito ulet sa canteen ni ate Emer....

Uhm....

Pasensya na kaibigan.
Ngaun lang ako ulet nagkaron ng panahon na magkwento.

Isa rin kasi talaga sa mga dahilan ay ang pagka sira ng tablet ko.

Anyways, meon n akong Ainol Novo 7 Aurora 2. :-)

Uhm...

Andami-daming activities. Andami daming pinagkakabisihan.

Hindi ko na matandaan ang eksaktong petsa last year nung nag celebrate pa kami ni Mary ng 1 year anniversarry.

Ngaun?

Mahal ko pa rin naman sya sa kabila ng mga pagkukulang ko at pagkukulang namin sa isa't isa.

Andami k din natututunan. Mga senior na kagaya ng Boss Art na talagang willing na turuan ako sa madaming categorya. Mula sa pag te-tennis, sa pagmamaneho at sa buhay. Life lessnons are infinite. Kahit na matanda na minsan ay parang ibinabalik pa rin tayo sa elementary school.

Oo, siguro ganun din ako sa lovelife. Gaya ng sinabi ni Mary sa text, "ang paghihiwalay maybe is the bitter pill to take". Sabi nya mahal nya pa rin ako pero hindi na gaya ng dati. Masay naman sya. Kapag nakakausapko sya sa phone ay as usual kasama nya friends nya. I'm sure mdami rin nasasabing negative ang mga friends nya about me ganun naman kasi mga kaibigan ko sobra hindi talag nila ako pinipigilan. Instead, sinusuportahan panila ako. Lalo na si Peter at ang kapatid ko. Naiinis ako pero wala naman na akong magagawa. Hindi ko alam kung ma w-in ko pa ba ulet ang love nya. Madalas namin mapag usapan yun dati angtungkol sa paghihiwalay.

Natatakot din ako noon. Natakot din akong magisa ulet sa buhay.

Pero yung pagiging stuck sa buhay na paulit ulit. Problemang pabalik balik. At pagkakamaling naipapamukha sa akin.

Hindi ko kailangan yun.

Mga prinsipyong hindi galing sa church. Paniniwalang galing sa pamantayan ng isip at libro na gawa ng sinuman awtor na hindi rin nananampalataya sa Diyos?

Alam ko kapag tama ako, alam ko rin kung mali.

Mahirap pala talagang magmahal. Hindi dito sapat ang pagiging sweet t at pagiging maalaga sa isa't isa. Hindi rin sapat ang mga away at pagkakabati sa huli. Kung wala ang Diyos sa na mamamagitan. Kung walang prayer at kaparehas ng pananampalataya. Wala rin ang pagmamahal...

Sa palagay ko hanggang ngayon ay wala pa rin akong natututunan.

Ang alam ko lang ay maymga dapat kong gawin at kailangan kong magingat. Sa mga gagawin ko. Sa mga ssabihin. Sa oras ng pagpapakita ng pagkatao atsa pagpili ng makakasama ko sa buhay.....

Kung magkakabalikan kami, well hindi na posible yun pero hindi rin imposible. Sya pa lang ang naging girlfriend ko na tumagal ng almost 2 years. 26 na ako ngayon peroandami o pang gustong gawin sa buhay. Gusto kong maging magaling na tennis at badminton player. Gusto ko rin makatapus ng kolehiyo at makapag abroad.

Sabi ko nga kay Boss Art "madam pa po akong kakaining bigas bago k mabutan ang talento nyo". ;)

Hanggang sa muli!

Ram.

Wala na nga ba talaga?

Ngaun, August 11, 2012.
Isang buwan bago ang anibersaryo namin ni Mary. Ika 2 taon na sana....
Ngunit hindi na mangyayari ang pagdiriwang. Wala nang selebrasyon.
Kapag iniisip ko yun, sinasabi ng isip ko na tama lang desisyon ko. Ngunit da puso ko ay madalas parang may kumakatok. Da isang pahagi ng panaginip ko ay kasama ko pa rin sya. Ayaw ko nang makita... ayaw ko nang isipin. Kahapon, matapos ang isang linggong walang paguusap, tinawagan ko sya. Kumusta na nga ba sya? Na mmiss nya pa kaya ako? Ngunit nang marinig ang boses nya sa telepono, wala, wala, wala.

Wala na nga ba talaga? Wal na nga ba ang pananabik? Tuluyan nang naglaho? Puso ko punong puno ng tanong at pagtanggi na pinamamagitan ng galit. Galit sa nanyari, galit sa sarili, sa kanya at sa mga taong nakapaligid sa amin. Hindi nila maiintindihan, at hindi ko rin.

Wala na nga ba talaga? Wala na ba? Wala na?......