Where i go i just dont know.
When i find my piece of mind.....
Im gonna give you some of my good time....
Hindi ko alam....
Lagi ka na lang nasa aking isipan......
Dwpat mag ttennis ako kanna umaga kaso hindi ako nakatulog nanaman kagabi ng maaga.
Paikot ikot ka sa isip. Hindi na ako makahinga. Hindi na makahinga kapag naalala at nababasa ang ilang blog mo at masakit pa dun ay hindi ako yung taong binabanggit mo.....
Hindi na tayo magkakilala ulet. Totally strangers.....
Hind
Nanaman nakatulogat na late naman ako sa trabaho. Yung conflict sa pag balance ng responsibility at value ng work ko. Ewan ko ba. Nahihirapan nanaman ako ngayon. Gusto kong magbago. Gusto kong mahanap ang will ng katawan ko na magkaron ng disiplina.
Nung isang gabi, napanaginipan ko ang isa sa mga babaeng crush ko noon pa. Magkayakap kami. Sobra akong namangha sa detalye ng bahay ko sa panagini na iyon. Sobra syang mukhang totoo pero ang sabi ko lang sa kanya ay "hindi ako makapaniwala na mangyayare ito, no, never in my mind"........
Alam ko sa isipan ko although gustong gusto ko ang eksena at ayaw ko pang mawala, alam ko mismong panaginip lang iyon. Walang direksyon kundi ang will ko. Sananga lang talaga kaya nya akong mailigtas sa sarili kong bangungot. Sarili kong impyerno. Mga kalaban kong anxiety, at depression. Heto nanaman ako ngayon, kinakabahan sa mga susunod na mangyayari. Sa susunod na reaksyon. Sa gagawin kong solusyon sa mga susunod at nagaabang na problema.
Kaht sino ngayon pwedeng subukan na hikayatin ako at i inspire sa buhay. At ipa realiz ulet sa akin na hindi ganito kahirap. Alam ko rin yun sa sarili ko. Minsan natatawa ako noon sa mga tao sa pag react nila ayon sa mga sinabi ko habang salita lang yun sa akin, pwede mong tanggapin, pwede mo rin i ignore..
Pero bakit ba ganito? Ang kalaban ko ay ang sarili kong mga alaala. Ayaw ko nang ma miss sya, gusto ko nang tuluyan na mawala ang nadarama sa kanya. Ganito na ba talagw ako ka hopeless? Kailangan ko na bang lisan ang lugar na ito? Hindi ko alam. Walang makatuling sa akin ngayon. Wlang makapunta sa bahay para ibsan ang napapagdaanan at takbo nhg isip ko. Mga braso ko'y gustong gumalaw. Gusto pumalo ng bola. Gusto patuyanan gamit ang lakas ko upang madaliang makita ko sa sarili ko na hindi lang ako hanggang dito.
Gisto kong makahanap ng saya. Yung saya na walang expiration date. Walang katapusan o walang pangangamba. Yung with someone na makaka hold on ko at hindi matatakot sa susunod na mangyayari. Ayaw na ayaw kong masabi sa sarili ko na ako'y duwag. Maraming bese ko na rin napatuyanan sa sarili ko ang tindi ng abilidad ko kapag ako'y nag rrage.
Ang blog entry na ito ay punong puno ng
Pag aalala
Depression
Frustration
Stress
Self pity
Pero sinulat ko ito pagkat gusto kong labanan ang mga ito sa sarili ko.
Hirap na hirap ang kaluluwa ko ngayon.........
Gusto kong makagalaw.
Gusto kong makagalaw......
No comments:
Post a Comment